من عموما آدم سرحالی هستم و اگر به پست های قدیمیم هم مراجعه کنید خواهید دید که از ایکه دوجنسگرا هستم احساس ناراحتی نمی کنم و همواره لذت بردم.اما یه چیز منو دو سه روزه که کلافه کرده .حدود 6 -7 ماهه من با یکی ازهمکارام(فرانکلین) که حدودا 10 سال هم از من بزرگتره ارتباط نزدیکی دارم .منظور از ارتباط نزدیک اینه که تقریبا بیشتر آخر هفته ها رو یا من و دوست دخترم مهمان اونها هستیم و یا اون و خانوادش مهمان ما.یه پسر 12-13 ساله داره و یه دختر 6-7 ساله .فرانک شخصیت جالبی داره و معمولا وقتی بچه هاش با ما نیستند در همه موردی حرف می زنه.هفته قبل ما خونه اونها بودیم و تلوزیون سریال “دسپرت هاس وایو”رو پخش می کرد و توش یه زوج همجنسگراهم بودن.این باعث شروع یه بحث شد و من گفتم که بنظر من همه افراد دوجنسگرا هستند بعضی بیشتر تمایل به جنس مخالف دارند و بعضی به موافق و این احساس ممکنه در طول زندگی کم و زیاد بشه.همسر فرانک پرسید پس ما باید ما یه روز منتظر باشیم که شما رو گی ببینیم و همه خندیدیم.
عصر جمعه وقتی از محل کار خارج شدیم فرانک ازمن خواست که به خانه ما بیاد ومنم قبول کردم،من مشغول چای درست کردن بوده(ما همه جا باید عادت ایرانی بودن خودمونو نشون بدیم)که فرانکلین منو از پشت بغل کرد.دیگه شاخ در اومده بود.گفت چایی نمی خواد و فقط می خواد با هام صحبت کنه،منم جا خورده بودم اما سرم درد می کرد واسه این جور صحبتها.خلاصه مطلب این بود که فرانکلین ما دوجنس گرا هستش واونم بیشتر ازجنس گی و به اجبار خوانده و همینطور از روی علاقه به همسرش ازدواج کرده ولی همیشه دلش می خواسته که مجرد باشه و با یه مرد زندگی کنه و حالا هم دلش می خواد که با یه مرد قابل اطمینان و احتمالا از خاور میانه بخوابه و بیشتر هم دوست داره که بات باشه.راستش یه چیز همیشه تو زندگی من وجود داشته و اون وارد نشدن به زندگی فردیه که متاهل (چه زن و یا چه مرد) و فرانکلین هم یکی از اونهاست.تنها جوابی که من دادم اینه که من گی نیستم.،اما اگر بودم حتما نه نمی گفتم.یکم خندیدیم و خداحافظی کرد و رفت.
دیروز و امروز تعطیل بودم و من همش به این فکر می کردم که اگر روزی ازدواج کنم (زن گرفتن)و بچه داشته باشم.آیا داشتن رابطه با یه مرد دیگه خیانت محسوب نمی شه.اگر نداشته باشم احساسم چی میشه .
با چند نفر ازافراد متاهل به صورت انلاین چت کردم.نظر های مختلفی داشتن .
شاید یه گزینه خوب داشتن یه زن دوجنسگرا هستش
